In
the distance I could hear the sirens approaching. They were on their way. Stay
with me, Theo. Don’t leave me please. His breathing started to become even
shallower. Every now and then it seemed to stop for a little. Please, stay with
me. Don’t leave me, I need you. His pulse was getting weaker as well and every
now and then it would skip a beat. What was keeping them? Why weren’t they here
yet to save my guy; to save the love of my life? I could not live without him.
Ik was net deze scene aan het vertalen en was er een beetje trots op, dus dacht ik het met jullie te delen. Het is van mijn vierde boek 'Verloren Liefde' en ik hoop dit eind deze maand of anders begin April te publiceren. Ik hoop dat jullie er van genieten.
In de verte kon ik sirenes horen. Ze waren onderweg. Blijf bij me, Theo.
Verlaat me alsjeblieft niet. Zijn ademhaling begon nog oppervlakkiger te
worden. Soms leek het even te staken. Blijf alsjeblieft bij me. Verlaat me
niet, ik heb je nodig. Zijn pols begon ook zwakker te worden en sloeg a fen toe
over. Waar bleven ze toch? Waarom
waren ze hier nog niet om mijn man te redden; om de liefde van mijn leven te
redden? Ik kon
niet zonder hem leven.
Love/groetjes,
No comments:
Post a Comment